Hallo! Wij zijn Jut (Elke) en Jul (Janneke). Twee (werk)vriendinnen die samen etappes van het Pieterpad wandelen. Jul schrijft over deze avonturen…..
Wij(n) zijn helderziend. Of we zijn in het bezit van GBV (gezond boeren verstand). In ieder geval gaan we 2 dagen wandelen. En we zijn van plan om er ultra van te gaan genieten. Genieten voordat de Corona pleuris weer uitbreekt!
We schrijven 8 oktober jaar des heren 2020. Het originele plan was om deze twee dagen, twee etappes van het Pieterpad te wandelen. Maar er kwam iets anders op ons Pieterpad! Wij(n) hadden de mogelijkheid om in het bergdorpje Vijlen, druiven te gaan plukken. Wij(n) waren meteen enthousiast. Wat is er leuker voor een wijnliefhebber om aan de geboorte van de wijn te staan en druiven te plukken. Achteraf waren er legio dingen die véél leuker zijn….
Om in het mooie plaatsje Vijlen te komen met het openbaar vervoer, moet je 1 trein en 3 bussen nemen. Dat is ongeveer een dagtaak. Jut heeft het lumineuze idee om de trein naar Heerlen te nemen, en de rest te wandelen. Jul gaat rekenen. Heerlen-Vijlen is 13 km lopen. Gooi daar het element “leuk wandelen” door en je moet een route krijgen van 17 à 18 km. Goed te doen voor de wandelende meisjes Jut & Jul. Jul krijgt de taak om er een leuke wandeling van te maken. Dat komt omdat ze het laatste stuk al een keer heeft gewandeld met hr. Jul. De kunst is uit te zoeken waar dat ook al weer was…. Bijna-buurman-Jul komt met de oplossing. Bijna-buurman is een fervent wielrenner en maakt zijn routes met de app “Komoot”. “Ook voor wandelingen!” Zo weet hij te vertellen. En warempel! Je vult een beginpunt in, eindpunt, gooit er wat waypoints tegen aan en je hebt een geweldige route!
Dus beginnen we in de trein naar Heerlen. Jul stapt op in Eindhoven en Jut voegt zich er in Weert bij. Normaal zijn er wel wat kinken in de kabel. Treinen die niet rijden, bussen die te laat zijn of een Jut of Jul die te laat is. Deze keer gaat het van een leien dakje. We hebben een hele coupé voor onszelf. Heerlijk, want we hoeven met niemand rekening te houden. Jammer, want we kunnen geen gesprekken afluisteren. Een jaar geleden gingen wij(n) een dagje naar Maastricht en konden een gesprek volgen van 4 jonge, studerende, spontane meiden. Het was (deze keer) niet zo dat we de meiden aan het afluisteren waren. Het volume van de 4 drong door tot in de drie volgende treintoestellen. Naar beide kanten. Het drie landen punt kwam ter sprake. Hartstikke leuk daar. Bla bla. In zuid Limburg. Bla bla bla. Hoe heet dat plaatsje ook al weer? Bla bla bla. Waarom heet het eigenlijk het drie landen punt? Bla bla bla. Omdat daar drie landen samen komen. Ehm…. Nederland, België …… en Frankrijk. Bla bla bla. Heel de coupé lag in een bedeesde deuk. Behalve wij(n). Wij(n) proestte het luidkeels uit.
Goed, Heerlen. Traditie getrouw starten we de wandeling met een toiletbezoek, uitchecken bij de verkeerde maatschappij en een koffie to go. 100 meter verder hebben we (traditiegetrouw) honger. Na diverse coffeeshops en tattoo studio, komen we een tosti-restaurant tegen. Onze ogen (met een kwijlende mond er onder) rusten op een tiental verschillende tosti’s op het menu. Achter ons loopt een hr. langs en groet ons vriendelijk. Jut en Jul knipogen naar elkaar. “ We hebben sjans!” De hr. loopt met een wijde boog om ons heen, de tosti-makerij binnen. Achter de balie vraagt hij of hij ons kan helpen. Shit, geen sjans. Alleen een tosti-verkoper. Eensgezind kiezen Jut en Jul voor een kip-tosti en hr tosti-ijzer begint amicaal te kletsen. Hr tosti-ijzer heeft een leuke eetgelegenheid met lekkere tosti’s. Hij heeft een Jut & Jul aanrader verdiend.
De bedoeling was om snel door Heerlen te ploeteren en dan lekker aan de wandel te gaan. Maar Heerlen blijkt verrassend mooi. Ook het weer zit mee. We hebben ons warm aangekleed met onze nieuwe super de luxe Jut en Jul shirts en dubbele jassen. Maar al snel blijkt het te warm. Jassen uit en onbeschaamd reclame maken met onze shirts. Het waait alleen een kléin béétje….
Al snel lopen we langs bossen en weilanden met Angus koeien. Door bossen met omgewaaide bomen en modderige grond. Jul houdt haar telefoon al klaar voor Jut haar uitschuiver, maar die blijft uit.
Droog lopen we langs de Groeve Putberg. Een mooie mergelgroeve.
We lopen langs fruitgaarden met appels. We trekken zelfs stoute schoenen aan en plukken een appeltje. De verboden vrucht smaakt heerlijk!
We lopen door… niemandsland, wat later Huls blijkt te zijn. Jul herkent dit stukje en weet dat er een mooi uitzichtpunt is. Op de hulsbergweg besluiten we te lunchen met uitzicht en breken een “Happy-egg”. Onze route vervolgt naar Simpelveld, waar Jul een omweg in de route heeft gemaakt.
Simpelveld staat bekend om zijn miljoenenlijn. Dus dat is een ommetje waard. Het heeft een prachtig antiek perron en er staan een stel treinstellen die je van dichtbij kunt bekijken.
Het enige nadeel is dat de route verder gaat door een vakantiepark. Een vakantiepark dat wordt afgesloten door ….. juist…..een hek. Daar hebben wij(n) trauma’s van. Hekken die dicht zijn. Kilometers omlopen. Met lood in de schoenen staat Jul tegen het hek te duwen. Ja hoor, we hebben weer pech. Hartstikke op slot! Jut is wat slimmer en trekt een keer aan de poort en hij vliegt open…..we kunnen er gewoon door!
De route vervolgt door het platte Bosch. Een mooi bos met paddenstoelen en vallende eikels. Hier kan Jut haar paddenstoelen-fetisj ophalen. Bij elke paddenstoel wordt een foto gemaakt.
Een pad langs de Duitse grens vraagt om uitdaging. Het pad is smal, stijl naar beneden, nat en modderig en dus glad. Jut en Jul hebben alle twee hun telefoon in de aanslag om een gevallen Jut of Jul te vereeuwigen. Gelukkig voor beide halen ze het nét droog tot de finishlijn.
We komen aan in het mooie dorpje Mamelis. Zo’n voorbeeld van een dorp waar je honderd keer voorbij rijdt en nooit ziet. Het mooie dorp ligt aan de N278 en is de moeite waard om door te lopen. Je hebt er een mooi uitzicht op de abdij st. Benedictusberg, vakwerkhuizen, een vroegere molen en een prachtige hoeve.
De laatste kilometers gaan in. Nog 1 mooie, steile weg omhoog en we zijn in het bergdorpje Vijlen!
En als je in Vijlen bent, moet je gewoon eten bij Boscafé “t Hijgend Hert. Om alvast voorstudie te doen voor ons druivenplukavontuur, bestellen we een fles ‘bergdorpje’. Samen met een ‘huttenstoof’ smaakt het heerlijk! Het hijgend hert krijgt ook een Jut & Jul aanrader, maar dat is denk ik wel algemeen bekend.
De hijgende herten blijven op grote afstand terwijl Jut en Jul giechelend hun weg terug proberen te vinden in de schemer na een fles wijn…..
Dit is waarschijnlijk even de laatste wandeling van Jut & Jul. Zoals jullie weten, werken wij op de OK in het ziekenhuis. Jut is al begonnen met de IC te helpen. Jul hoopt nog even haar eigen werk uit te kunnen oefenen voordat ze naar de IC moet. We denken dat we over niet al te lange tijd weer volle bak IC plekken aan het creëren zijn. Het ziekenhuis ligt nu al vol met corona patiënten en de reguliere zorg is moeilijk te continueren. Dus deze wandeling hebben we opgeslagen en hier teren we de komende tijd op. Hopelijk kunnen we tussendoor nog een wandelingetje maken. Want wandelen is gezond, vooral voor je hoofd!
En jullie hebben Jut & Jul en het Carbernet mysterie deel II nog te goed!
Tot snel en blijf gezond!
